Het avontuur startte met een ander avontuur!

Ola, Ik ben weer terug in BA. Een week of 2 geleden wilde ik vanaf luchthaven Trelew naar Ushuaia vliegen........dus niet. Er was al een gerucht dat het vliegtuig niet kon landen vanwege de aswolk vanuit Chili. die vulkaan is al maanden actief, en als de wind verkeerd staat dan worden alle vluchten geschrapt. Waar hebben we dat eerder meegemaakt? Maar toch doorgaan , airport tax betaald, door security, ik zat al bij de gate. Daar werden we weggehaald met de smoes dat de airco daar niet werkte. Dat klopte inderdaad. Maar ik vind het al verdacht dat we maar met 6 mensen bij de gate zaten. De vlucht werd geannuleerd. En daar sta je dan. Gelukkig had ik hier de bouwsteen geboekt, dus er was nog een gids in de biurt die het ineens heel druk had. Was ik weer de enige die geen Spaans sprak, dus ik was als laatste aan de beurt. Ht personeel vn het vliegveld sprak ook geen woord over de grens. Ik kreeg het letterlijk wel Spaans benauwd, aangezien de expeditie de volgende ochtend zou starten en ik dit niet ging halen. Was ik daar nou maanden druk mee geweest? De eerste optie was om 2 bussen te nemen, dar zou 28 uur duren. ( in plaats van een vlucht van 2 uur). Ik vertelde de gids dat als ik de expeditie niet zou halen het voor mij geen zin had om naar Ushuaia te gaan. Oeps, ik had geen plan B achter de hand. Laura van de manege gebeld. Volgens haar zou ik de laatste helft kunnen vliegen, dan zou zij een ticket regelen. Samen met een groep Spanjaarden werd ik op een bus gezet naar Rio Gallegos. Geen idee waar ik naar toe ging. Maar in een uiterste poging om toch de expeditie te doen heb ik gok maar genomen. De bus vertrok gelijk om 19:00 uur. Geen water mee, alleen een broodje kunnen kopen in de bus. Na 4 uur rijden was de eerste stop, alles dicht. Bleek er later toch water in de bus te zijn. We reden door open vlaktes, niets te zien, geen bereik met mobiele telefoon. De Spanjaarden spraken geen Engels maar probeerden wel met me de communiceren en boden me eten aan. Pas de volgende dag, tegen 12:00 uur kwamen we aan, dus 17 uur later. Pfoe.......ik ben een taxi ingerend, het vliegveld was niet ver, dat had ik vanuit de bus gezien. De balie was nog dicht, maar na 20 minuten begon het inchecken, joepie, er was echt een ticket voor mij. Nu was het nog meer 45 minuten vliegen. Mer een kleine vertraging vertrokken we. Ik had inmiddels 3 spaanse dames gevonden die wel Engels spraken. Toen Laura aan de telefoon een heel verhaal begon in het Spaans heb ik de telefoon doorgegeven aan een van de dames. Die legde uit dat ik onderweg was. In Ushuaia stond een gestresste Laura me op te wachten. Wat was ze blij me te zien. Gelijk de auto in naar het hostel. Ik had 20 minuten de tijd om mijn spullen te pakken. Tja, de paardrijspullen zaten wel apart in het koffer, maar de rest. Ik,had wel een vooruitziende blik door in het vorige hotel een toiletrol mee te nemen, erg handig als je achter struiken het damestoilet aantreft ;-) Zadeltassen gevuld, auto is en gelijk op weg. Was maar 4 uur rijden, waarvan 1,45 uur op onverharde weg. Daar stond Adolfo met de paarden, gedeeltelijk opgezadeld. Zadeltassen vastgebonden, en om. 20,30 uur vertrokken wij (adolfo, 2 zweden en ik) te. De overnachtingsplek was maar 3,5 uur rijden. Door de landerijen, het strand op. Daar kwamen we al gelijk een koningspinguin tegen. Die had ik op Antarctica niet gezien en hoopte deze hier aan te treffen. Helaas te schemerig en te laat voor foto's. Het is wel een mooi gezicht als je in het donker op een kiezelstrand rijdt en je ziet de vonken van de hoefijzers afkomen. Rond middenacht kwamen we aan de op Estancia van Hector, een 70-jarige Chileen die hier sinds zijn 17e woont. Wat een plek, lijkt wek of je 50 jaar teruggaat in de tijd. Geen electra of stromend water. Ht eten wordt bereidt met een lampje op je hoofd. Niu, laat dit maar eens even tot jullie verbeelding spreken. Monique, ik kan zeker nog lopen. Prima zadels, mer 2 lagen schapenvacht onder mijn achterste, net prinses op de erwt,hahahaha. Dag 2 en 3 behoorlijke spierpijn gehad in buik en zij, verder geen rare dingen, ook niet stuk gereden. Wel moe na 10 dagen. Adios, Rian

Reacties

Reacties

Marleen

wat een verhaal! tof dat het uiteindelijk allemaal is gelukt. benieuwd naar je foto's!!
Kus, Marleen.

Sita

Wat een verhaal Rian! Ben benieuwd naar de rest van het avontuur en je foto's ;-) Groetjes Sita

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!