In Thetis Bay krijgen de paarden een welverdiende rust van 2 dagen. De estancia is de meest luxe van deze reis (sommige mensen zouden hier voor nog geen goud willen verblijven) met een toilet ( doorspoelen met rivierwater) en een douche. Eerst container vullen met warm water van de kachel en een generator, dus er branden 's avonds 2 lampjes. Het toilet heb ik niet gebruikt. Ja, ga me daar een beetje sjouwen met emmers water als het ook buiten kan, weet nu niet beter. Die douche is wel heerlijk na. 5 dagen niet douchen. Maak hier 2 avonden gebruik van. Hahahha, de wijn is hier van Bodega Norton ,de Classico, goed geregeld! We eten vanavond biefstuk, en nee, we hebben geen paard opgeofferd hiervoor. De paarden lopen soms los, soms een enkeling vastgebonden ( leader of the gang) of een enkeling ket de voorbenen aan elkaar gebonden. Het paard kan dan bewegen ( ziet er welmraar uit), maar weglopen wordt lastig. De 5 e dag, een wandeltocht van 7 uur. Normaal loop ik in NL 15 km en hooguit 3-3,5 uur, dus we zullen zien. Begint minder met darmklachten, maar ik de Ehbo-kit van de Estancia zit Norrit. Dar werkt perfect. We starten de wandeling. Na een korte wandeling verdwijnt Adolfo op een helling tussen de bomen. Blijkt hier een opblaasboot verstopt te liggen. Vandaar de handpomp, dat snapte ik al niet. De kayak wordt in no time opgepompt. In 2 maal varen we over mer 6 mensen. Pedro is niet mee, die bouwt nieuwe bruggen en passages in het bos. Aan de overkant leggen we de boot op een tactische plek en gaan verder met de wandeling. Dit is weer mosgrond en heuvelachtig. Het is zwaar lopen en het tempo is pittig. Ook Juan (10) huppelt mee. War een energie heeft dat kereltje. Na een hele tocht zien we in de verte de vuurtoren van Cabo San Diego. Datmismdan nog een uur lopen. Dit is het uiterste puntje van schiereiland Penninsula Mitre. Hier komt de Atlantische Oceaan samen met de straat van Le Maire. Je ziet letterlijk waar het water samen komt. Met een boot moet je hier met 8 knopen doorheen zeilen, anders redt je het niet. Aan de oaverkant zie jemhet eiland Isla de los Estados liggen. In de vuurtoren staan accu's, maar ook hier weer bordjes van voorgaande expedities. Op,de ount lunchen we mer uitzicht op een groep zeeleeuwen. Ik laat mijn sokken drogen en vrees het ergste voor mijn hielen. Als we na een uurtje weer starten voel ik binnen een half uurmdat 1'hiel kapot is. De andere is er ook niet goed aan toe. Vooral met klimmen glij ik iets naar achteren in mijn schoenen, dat voelt niet fijn. Maar goed, ik ben op een bijzondere plek geweest welke weinig mensen mogen/kunnen bezoeken, ik voel me bevoorrecht en ga door op karakter. Na een lange tocht komen we weer bij de boot. Even bijpompen en weer oversteken. De stroming is sterker dit keer en we moeten aardig peddelen. De overtocht blijft niet helemaal droog. In de estancia de schoenen uit; jawel hoor, 1 hiel helemaal geen vel meer, de andere het vel opgestroopt. Erik en Lina hebben compeed pleisters bij zich, Perla ontsmet de boel en Adolfo leent me zijn teenslippers. We horen van Pedromdat 5 paarden hebben geprobeerd te ontsnappen, dat heeft hij verijdeld. Gelukkig maar,het is ver teruglopen. Vandaag hebben we door het moeilijke terrein maar 3 km per uur afgelegd, oftewel 18 km. Kun je nagaan, te paard doen we gemiddeld 30 km per dag. Lekkere stoofpot,vanavond met peulvruchten, spek, chorizo, en natuurlijk wijn. De 6 e dag is helemaal vrij. Erik en Lina spenderen de middaf in hun tent met Yathzee, Adolfo, Perla en Juan gaan kayakken, ik slenter om de baai, op zoek naar schelpen en stenen. Ik heb niets bij me, geen muziek, geen boek, dan is het best wennen om niets te doen. Er wordt ook veel spaans gesproken, ik versta niet allesmofmik heb geen zin om me op de taal te concentreren. Volgens mij twijfelen Adolfo en Perla wel eens of ik het wel naar mijn zin heb. Ik heb het zeler naar mijn zin, maar de communicatie blijft een handicap. Juan speelt graag een kaartspel, 15. Adolfo leert me dit spel en ik speel,dit vaker met Juan. Hij is inmiddels niet meer zo verlegen tegenover die vrouw die geen spaans spreekt. Pedro heeft hier een mooie efficiente manier van vissen. Hij spant een net tijdens eb, bij de volgende eb gaatmhij kijken of er vis in zit. Het is niet feilloos, maar het werkt. Hij moetmalleen op tijd gaan kijken voordat de vogels de vis inpikken. Drie keer raden wat wij hebben gegeten......verser kan niet...... In het gastenboek vind ik een bericht van een Nederlandse dame. Als ik op de berichten af moet gaan ben ik de tweede nederlander op deze plek. Dat kun je maar weinig zeggen. Toch eens kijken voor de grap of ik deze dame kan vinden op internet...... Mijn glas is leeg.........