Op vrijdag j.l. startte de terugreis. Op verschillende reizen heb ik ervaren dat mensen graag een beetje opscheppen over de kennis en vaardigheden met paarden. Ik weet weinig, ben geen super ruiter en zal dat ook niet worden en ik roep dat ook gewoon. Lina wilde haar paard zadelen en riep haar vriend. Die hoorde dat niet. Ik vroeg of ik haar paard vast moest houden. Dat hoefde niet, ze zou het paard vastbinden en het was beter als er maar 1 persoon bij het paard was, dan hoefde het paard zich maar op 1 persoon te concentreren. En trouwens, ze dacht niet dar het paard nerveus te krijgen was ( slaat al de hele tocht met zijn hoofd, is niet het toonbeeld van relaxed zijn volgens mij, maar wie ben ik?). Ik ben nog niet weg of haar paard slaat op hol, met een ijzeren stang met daaraan nog een paard en een touw. Lina moestmecht wegduiken, ze heeft geluk gehad. Hoezo, inschattingsvermogen? Ook dit loopt goed af. Na de lunch om 14 uur vetrekken we. Pedro heeft nieuwe bruggen gemaakt in het bos, dat ziet er goed uit. We hoeven hier niet meer af te stijgen. Het ismeen fijne rit, alleen windbreker aan, geenlaag eronder, zonnebrilletje op. Eind van de middag wordt het grijs. Ik zie de Estancia in de verte, maar verdwijnt in de mist. Is toch nog een tijdje rijden voordat we er zijn. Als we de paarden hebben afgezadeld gaan ze beurtelings op dezelfde plek rollen, een mooi gezicht. Hout hakken, kachel aan, water opzetten voor koffie. We eten vanavond al " vroeg", zijnde 21 uur, want we moeten mirgen op tijd weg om de rivier over te steken. Pedro blijft met 2 paarden achter op de estancia voor onderhoud. Als we aan het zadelen zijn start het te regenen. Ik trek mijn outdoorbroek aan, even testen of die waterdicht is: NEE. Na een uur wordt het droog en mijn broek en handschoenen ook weer. Binnen het uur start de regen weer en houdr niet meer op, afgewisseld met een hagelbui. Tijdens de rit van 5 uur stoppen we alleen om Juan goed aan te kleden, ik ben niet van mijn paard geweest. Was eerst de voorkant aleen maar nat, ik voel langzaam de achterkant ook nat worden. En de schapenvacht blijft ook niet droog. Het paard van Perla wordt ineens wild op her strand. Adolfo wisselt van paard met haar, maar zij krijgt geen makkelijk paard terug. Perla rijdt tijdens dese tocht voor her eerst paard en krijgt onderweg les. Dat is ook een manier......... Adolfo gaat in gevecht met het paard, flinke bokken en galop. Dit herhaalt zich regelmatig.........en heeft zijn uitwerking op de andere paarden. Solo kan ineems achteruit lopen, pirouttes draaien, niet fijn. Ik hou afstand van Adolfo. Maar of dit slim was? Ik rij achteraan en dat zint Solo helemaal niet, hijmwil naar voren galopperen. No way, Jose, dat gaat niet gebeuren. En Perla, die achter me rijdt wil al helemaal niet in galop. Ik blijf bij haar rijden, maar heb mijn handen vol. Mijn dure waterproof jaamgeeft het na een uurtje of 4 op, bij de ellebogen voel ik,letterlijk nattigheid.......... De rivier die de vorige keer lastig was is nu een makkie. Maar net voor de Estancia moeten we door nog een rivier. Adolfo voorop, op het grootste paard, hij wuift dat we door moeten rijden. Mijn paard is iets kleiner en neemt een iets andere route. Voeten kunje optillen, maar te hoog en je verliest je evenwicht en je zwemt alleen naar de overkant. De rivier blijkt te diep voor mij, mijn laarzen lopen vol met water. Dat kan er ook nog wel bij....... Paarden afzadelen in de stromende regen met koude natte handen valt niet mee, de leren geknoopte riemen gaan moeilijk los. Perla is binnen om vuur te maken en Juan uit te kleden, te drogen en in zijn slaapzak te stoppen. Het jochie is helemaal verkleumd. Ik geeft hem mijn warmte pads en stopmdie in zijn slaapzak. En ja hoor, natte kleding uitgetrokken, droog, en dan breekt de zon door, en bedankt. Het was een zware dag en we komen waslijnen tekort om alles te drogej in de kleine ruimte De 9 e dag worden we geobserveerrd door 5 wilde paarden en een vos. Pedro is er niet meer en ik assisteer Adolfo met het klaarmaken van de pakpaarden. Het lastige paard van gisteren ( wat te doen, optie 1= vechten en de andere paarden laten stressen, optie 2= pakpaard, optie 3= opeten) wordt gedegradeerd tot pakpaard. Dat gaat goed. Erik neemt het onrustige paard van Perla over, hij is niet blij met zijn te rustige paard. Nou, dat heeft hij geweten. Hij denkt met zijn hand het hoofdschudden te kunnen corrigeren.mna een tijd maakt Adolfo een geimproviseerde martingaal, een aantal uren later gebeurt dit ook bij Lina. Zij zit al de hele reis het paard te sussen, pfoe......... Mooie stranden voor galop. We moeten de rivier over. De muilezel doet dat alvast. Als hij ziet dat wij daar niet oversteken komt hij weer terug. In totaal steken wij 1 maal de rivier over, de muilezel 4 maal,hahahaha Omdat het mooi weer is lunchen we onderweg, was niet gepland, maar wel fijn. We komen weer aan bij Hector, hier is de steile opgang weer. Hijgend kom ik boven. Twee paarden draaien om en gaan terug naar het strand. Juan gaat te paard naar beneden en jaagt ze naar boven, mooi gezicht. Erik heeft vanochtend verse munt gevonden en maakt thee hiervan, lekker. Ik ben zo moe dat ik ga liggen voor diner. Lekker malse entrecote, super! En natuurlijk vergezeld van een glaasje! De laatse dag: super weer, op het strand gaat mijn muts af, prachtige dag. We hebben vandaag een extra merrie met veulen mee. De merrie is vastgebonden aan de muilezel en zij brengen zij aan zij de toch door. Het veulen van amper 3 maanden oud moet 4 uur meelopen, draven en galopperen. Het hengstje hinnikt als de groep te ver weg is, aandoenlijk, de rest antwoordt dan ook gelijk. We arriveren om 15:00 uur, alleen een plaspauze gehad. Iemand van de manege staat klaar met auto en busje voor de zadels. Afzadelen en in het gras picknick met empenadas. Om 15:45 uur nemen we afscheid van Adolfo, Perla en Juan en rijden in 3,5 uur terug naar Ushuaia. Wat is een douche lekker na al die dagen. Lina, Erik en ik hebben een appartement in het hostel met 2 slaapkamers. We eten 's avond met zijn drietjes in de stad (kings crab) en nemen afscheid. Zij moeten morgenvroeg om 05:00 uur weg. Het afscheid is een beetje koel, het zij zo. Ik ben zo moe dat ik niet kan slapen. Vanochtend toch nog Laura gezien, want ik moest nog betalen. Taxi naar vliegveld, nog bij Aerolinas Argentinas geweestmom geld terug te vragen van mijn geannuleerde vlucht, maar dat kan alleen in de stad. Heb het adres gekregen, het voordeel,is dat het bij de winkelstraat Florida ligt ;-) In het vliegtuig gekeken wat ik nog kan en wil doen in BA. Met een half uur vertraging kom ik aan. Mijn transfer is geregeld, heel fijn. Weer in het boutique hotel. Even de stad in geweest, geld pinnen, snacken, koffie bij Starbucks (altijd wifi,,dus iedereen met laptop en smartphone in de weer). Bij supermarkt bier en wij gekocht, minibar is amper gevuld, dus nu wel gevuld. Was afgegeven in hotel, dat scheelt dit weekend weer. Klein handwasje gedaan. Geen zin en puf om te gaan dineren, glas wijn en nootjes is genoeg. De expeditie was erg bijzonder, mooi gebied, ruige natuur, echt back to basic. Door mijn vreemde aanreizen was alles bijna leeg ( ipad,,iphone) of in de haast vergeten (ipod). Het had ookmerg misstaan in deze omgeving. Het urenlang niets doen ( ook geen boek om te lezen) is best moeilijk, maar wel goed om te ervaren. Het paardrijden is goed gegaan, 2 dagen spierpijn, niet stuk gereden. Voor iemand die maar 1 uur in de week rijdt heb ik het er goed vanaf gebracht. Ik heb wel veel getraind in de fittness school om in goede conditie te zijn voor deze tocht. Ben nu wel moe, maar zeker voldaan en geen spijt. Voor de ruiters onder ons: www.centrohipicoushuaia.com.ar Foto' s volgen later, ook van de zadels etc.. Hasta la vista! Rian