Vanochtend ontbijt om 6:30 uur, vertrek om 7:00 uur. De Dzong ligt net buiten de stad, dus we zijn er zo. Er staan detectiepoortjes, mannen en vrouwen apart. We zijn netjes gekleed, armen en knietjes bedekt. Inde rij zegt iemand dat je decollete bedekt moet zijn, geen probleem, ik heb een sjaal bij me. Dan is er toch een probleem. Blote armen is ineens toegestaan, maar we moeten absoluut een kraag hebben aan onze bovenkleding. Driekwart van de groep voldoet niet aan de dresscode die ineens nieuw is. Na een hoop gedoe besluiten we terug te gaan naar het hotel voor een verkleedpartij. Uiteindelijk zijn de grappen niet van de lucht: in bepaalde zaken verkopen ze alleen een boordje............ Alle etiquette is niet meer belangrijk, maar wel een kraag. Als we voor de tweede keer terug komen zien we toeristen teruglopen.......zonder kraag. Ze zijn wel consequent. Inmiddels staat er een hele lange rij. Onze gids regelt dat we voorrang krijgen. Als we het detectiepoortje doorkomen moet je een willekeurige foto maken om aan te tonen dat het ook echt een fototoestel is. Een van de heren die een zakmes inde rugzak heeft krijgt het vriendelijke verzoek dat in de rugzak te laten en er niet uit te halen. Oke.........maar.... We zijn binnen. Het is al behoorlijk vol op het plein. We krijgen nog een plek op de grond, wel vooraan. Midden in de zon die steeds heter gaat worden. De voorstelling start om 9:00 uur. Mooie dans met kleurrijke kostuums en maskers. Maar de bezoekers zijn ook allemaal zo kleurrijk gekleed dat je de dansers lastig terugvindt op de foto. Bijna iedereen heeft wel Bhutanese buren. Zij delen vanalles uit, heel lief. De muziek is heel apart, dus ook maar een paar filmpjes gemaakt. Helaas worden er een aantal mensen voor mij geplaatst, het is lastig foto's maken. Ik moet elke keer vanaf de grond opstaan. Uiteindelijk vindt ik weer een ander plekje op de grond, vooraan. Ik zit naast een familie, zij hebben een soort perzische loper bij zich, vader, zoontjes en dochter passen er precies op in een rijtje. De gebedsjaal van vaders wordt gebruikt als een soort parasol die over alle hoofden is gedrappeerd. Ik zit ook met een sjaal op mijn hoofd tegen de zon. Om 11:30 uur ga ik met 2 groepsgenoten even een stukje lopen. Het festival is mooi en kleurrijk, maar een dans is veel van hetzelfde en een dans kan wel 30-45 minuten duren. Door een zij ingang gaan we op verkenning in de Dzong. Wel eerst rugzak door scan en zelf door detectiepoort. Dat deze laatste bij mij afgaat is blijkbaar niet interessant. Hier is het heerlijk rustig. Uiteindelijk belanden we op een van de balkons die uitkijkt op het plein. Helemaal super, schaduw en foto's nemen van bovenaf met een grijze achtergrond van het plein is veel beter. Om 13 uur gaan we terug naar de bus. Eten in een toeristenrestaurant. Buffet ,,hoog tempo, de tafel moest zo snel mogelijk opnieuw bezet. Maar het biertje smaakte super na een hele ochtend in de zon. Terug naar het hotel om weer even om te kleden. We rijden nog een aantal bezienswaardigheden langs, waaronder een boeddahbeeld van 50 meter hoog die inde bergen staat. Vervolgens door naar het paleis van de moeder van de 4e koning (nu zit koning 5). We mogen enkel de toegang van afstand fotograferen, dat is een teleurstelling voor de afstand die we hiervoor hebben moeten rijden. De gids heeft nog een goedmakertje. Er is nog een klooster inde buurt waar astrologie wordt toegepast. Bij binnenkomst zien we weer een muurschildering van de olifant, aap, haas en vogel. Het verhaal ken ik. Terwijl de gids het voor de rest vande groep uitlegt maak ik een foto van de binnenplaats. Ik hang tegen een deur om deze foto te maken, en val met de deur in huis. Alle honden op het binnenplein slaan aan ( circa 17 stuks) . Ik kijk even en ga terug naar de groep. Met in mijn kielzog een aantal honden. De gids kijkt met open mond ( ik heb het verhaal verstoord en hij is niet gek op honden) en de Nederlandse gids ligt helemaal in ee stuip van het lachen. Ik lok de honden naar de andere kant van de poort. Inmiddels is de rest gealarmeerd en komt ook naar mij toe. Ik kniel en ben omringd met honden. Op hoop van zegen dat e geen vlooien hebben. We zijn daarna nog even in de stad geweest, terug naar restaurant Klein om iets te drinken. Jawel hoor, staat er frikandel met friet op de kaart. Tja.......... Het was weer een mooie dag, zo meteen rugzak weer pakken, de reis gaat naar Paro....... Groet uit Thimpu, Rian