Ola,

De titel slaat op diverse dingen. Jullie lopen alweer tig avonturen achter, zal proberen het allemaal door te nemen. In Banos waar het laatste verhaal vandaan kwam zaten we in de kroeg (kom ik normaal nooit). De reisleidster vroeg een verzoeknummer aan in het plaatselijke Rock-cafe. Wat schalt er dan uit de boxen? Peter Koelewijn´s KOM VAN DAT DAK AF. Tja..........

In Banos hebben we nog een demonstratie gezien van hoe je zogenaamd vegetatisch ivoor bewerkt. Dit is een soort pit die in de jungle groeit. In de middag zijn we doorgereisd naar Zumbahua op 3500 meter. Dit houdt in dat we ineens 1700 meter hoger slapen. Verstandig is dit met 300 meter per nacht te doen. Een vrouw uit de groep voelde zich niet fijn. Onze patient is trouwens met de reisleidster achtergebleven in Banos, hij mocht nog niet het ziekenhuis uit. Had ook nog salmonella. Begin eraan te twijfelen of dit beestje ook in mijn lijf zit, mijn darmpjes liggen overdwars. Maar goed, dat zijn details.
In Zumbahua is niets te beleven. Je ziet er ook praktisch geen toerist. Wij moeten met 8 kamers uitkomen. Het is heel basis, en dan bedoel ik heel basic. Ik heb met 2 groepsgenoten 1 kamer met 3 stapelbedden. Heel klein en benauwd. Wat wel hilarisch is dat als we een gordijn wegschuiven we bij de buren in de kamer kijken. Wie heeft dit bedacht. Een architect die dronken was?. In ieder geval, we zijn hier specifiek voor de zaterdagmarkt. Dit begint om 05.00 uur (ja, het is geen uitslaapvakantie, dus Ben, niet boeken!!!!!). Wij zijn om 04.30 uur opgestaan en moesten volgens de reisleidster eerst naar de beestenmarkt buiten het dorp. Tja, het is aardedonker, we kunnen het eerst helemaal niet vinden. Maar ja, in mijn beste Spaans vraag ik de weg en we komen er toch uit. Een veldje met veel mensen, mobiele keukentjes, vuurtjes om zich aan te warmen. En veel schapen, lama´s, onwillige varkens etc. Je weet niet wat je ziet. UIt heinde en verre komenauto´s, vrachtwagens, streekbussen etc. En dan kijk je op het dak van de streekbus, ja hoor, daar zitten de schapen op vast gebonden. We kijken onze ogen uit. Die schapen worden er niet echt zachtzinnig vanaf getakeld. Hoe werkt dit nou. Kijk, je loopt naar de eigenaar van een schaap, legt het schaap op zijn zij, tilt het aan 2 poten op om in te schatten hoe zwaar dit beestje is. Dan zet je het schaap weer op 4 poten en knijpt er nog eens goed in. Dan weet je of het zin heeft om te handelen. Als we dit allemaal hebben gezien gaan we nog eens op het marktplein in het dorp kijken. Kleding, groente , fruit, hoedjes, maar ook vlees, lamahoofden. Ja, jullie lezen het goed, alleen het hoofd van de lama. Kun je vast lekker soep van koken. Niets wordt weggegooid. Men eet soep waarin nog een half schapenhoofd drijft. Tja, over smaak valt niet te twisten.
OK, na dit spektakel rijden we door naar Quilotoa. Hier is een mooie kraterwand op 3850 meter met een mooi groen kratermeer. Hier kun je een trekking maken. Eerst loop je langs de kraterwand, dan moet je een berg over, dan moet je helemaal dalen tot in de vallei, en dan weer naar boven naar onze overnachtingsplek. Het moet een pittige en overgetelijke wandeling zijn. Onvergetelijk was ie zeker. Het begon goed. Mooi kratermeer. De berg over was al aanpoten, stijgen is niet mijn sterkste kant, en dan nog de hoogte. Ook mijn enkel had het zwaar te verduren. Het dalen was op moeilijke ondergrond. De gids was al zo pittig om mijn rugzak te dragen. Leuk, maar was ik ook mijn water kwijt. Verder heb ik een aantal malen achter de bosjes gehangen, mijn darmen waren totaal van slag. Ik had dus al snel besloten dat ik de tocht niet normaal ten einde zou brengen. Toen we in de vallei waren kwamen we in een dorp. Dit was halverwege, na 3 uur lopen. De tocht zou 5 a 6 uur duren, maar na de vallei was het alleen nog maar stijgen. Ik had geen zin om mezelf voorbij te lopen, mijn krachten vloeiden weg, mijn algehele toestand werkte niet mee. Ik heb de lokale gids ingeseind dat hij iets moest regelen, bus, auto, vrachtwagen, handkar, het maakte mij niet uit. Dat was nogal moeilijk. Je zag daar ook inderdaad niets rijden. En de streekbus inclusief gladde banden ging niet naar mijn bestemming. Na een kwartier bellen had hij iets geregeld. De groep ging verder, ik moest wachten totdat ik opgehaald zou worden. Heb het lokale leven bestudeerd, geen banos (wc) te bekennen, dus je gaat gewoon achter een huisje zitten (Leuk Käthy, moet je eens proberen!). Na 1 uur kwam er een pick-up. De chauffeur toeterde al. Je valt toch wel een beetje op als toerist in een gebied waar je wordt bekeken alsof je net van de maan komt. IN de auto zaten 2 duitsers, die waren zelf zonder gids gaan wandelen en de weg kwijt geraakt. Die waren dus blij met 'mijn' taxi. Die hadden ze gewoon aangehouden. Wij rijden. MOesten helemaal terug naar beginpunt. Maar ja, als je maar thuis komt. Neemt meneer een afkorting in de bergen, stranden we op een aardverschuiving. Ik heb toen de reisleidster maar even gebeld om te zeggen dat ik alleen onderweg was en dat het nog even zou gaan duren. Zij was met de net ontslagen patient ook nog onderweg. Maar goed, ik dacht voordat iedereeen ongerust wordt. Enfin, de hele weg was versperd. De chauffeur probeerde de auto te draaien, helaas, de weg te smal en het ravijn te diep. In de achteruit naar boven. Dat lukte ook niet echt. UIteindelijk hebben we de bak volgeladen met keien (er liggen er tenslotte genoeg) en moesten wij, de toeristen, ook in de bak gaan zitten voor het gewicht. Ook op deze manier kwamen we er nog niet helemaal. Toen besloot hij dat er een plek was om te keren. Hoe leuk is het om in de bak van een pick-up te zitten die naar het ravijn rijdt om te keren. We hebben 3 maar hard STOP - PARE geroepen. Het was wel peentjes zweten. Je moet er maar van uit gaan dat de chauffeur niet levensmoe is. Uiteindelijk is het goed gekomen (( mijn rit heeft 2 uur geduurd) en kwam ik als laatste in het hostal. Goed dat ik ben afgehaakt, de tweede helft was pittig, zwaar, gevaarlijk etc. Een man uit de groep heeft 18 uur in bed gelegen om te herstellen, en de jongste van de groep heeft ook een uurtje of 14 op bed gelegen. Het hostal was leuk, ik moest douchen in een ander stuk want ik had geen warm water. s´Ochtends was er geen water, dus ook geen warm water, en het muntje van de stroom was ook op. Tja, het is hier allemaal niet zo vanzelfsprekend. Leer je het weer extra waarderen. Op zondagochtend niet veel gedaan, in het dorpje gekeken, ook hier worden wij aangestaard. Vertrek rond de middag, in de bergen gepicknikt. Was gezellig. We hebben de oudste hacienda van Ecuador bezocht. Erg mooi gelegen bij een vulkaan, lange oprijlaan met eucalyptusbomen. In de hacienda is ook een trouwkapel. Het is tevens een hotel. We zijn doorgereden naar Lasso, ook weer een hele leuke overnachtingsplek. Lekker open haardje in het restaurant. OOk op de kamer heb je een open haard, die kan evt. ook aan. Al snel is hier de stroom ook op. Dit is met een generator opgelost. Zo, dit verhaal sluit ik even af, tot zo.........

Adios,

Rian