Ola,

Gisteren was een te gekke dag. We zijn vroeg vertrokken vanuit Lasso (ja, dat vroege opstaan went). We zijn doorgereden naar Riobamba. We moesten in 5 minuten inchecken en gelijk weer mee. Anderhalve blok verder zit een bureau dat tochten organiseert. Ja, hoor, Blond, blauwe ogen, een echte Friezin is hier gesetteld. Iedereen moest een mountainbike 'passen'. Ik kreeg een gele mountainbike (waar doet me dat aan denken) met nummer 13. Tevens regenkleding, handschoenen etc. Een half uur daarna zijn we met de bus vertrokken naar Chimborazo. Dit is de hoogste vulkaan van Ecuador, 6310 meter. De bus is in 1.5 uur gereden naar een hoogte van 4800 meter. Dat was wel weer even wennen. Beetje hoofdpijn, beetje licht in het hoofd. Je kon doorlopen naar 5000 meter, heb ik niet gedaan. Na een lunch moesten we omkleden. Inmiddels viel er een beetje sneeuw en hagel. Een aantal mensen bleven in de bus, ze waren echt ziek van de hoogte. We zijn begonnen aan de afdaling. Je start dus op 4800 meter en fiets in 43 kilometer naar een hoogte van 2900 meter. Het gaat dus allemaal bergaf. Als je een echte waaghals bent kun je snelheden halen van 70-80 km. Maar, ik heb beloofd om heel terug te komen dit keer, dus ik heb het rustiger aangedaan. In het begin leek het net een maanlandschap, in de wolken, er groeit niets. En de weg is uiteraard onverhard. Onderweg zagen we regelmatig vicunas, een klein soort lama, wild, zeldzaam en schuw. Op een gegeven moment stak een groep van 27 vicunas de weg over. Prachtig. HEt afdalen ging steed beter en werd steeds leuker. Het was echt een kick. Na een tijdje kwamen we bij de asfaltweg. Ook deze zijn we afgeraced. We haddeen een volgauto (of was het bezemwagen) en de bus kwam ook achter ons aan. Op het asfalt ging het natuurlijk een stukje makkelijker. We waren gewaarschuwd voor honden. Als deze op ons af kwamen rennen was het advies om te stoppen, dan zouden ze vanzelf weg gaan. Ja , het bederft je pret als er een hond aan je enkel blijft hangen. Ik heb maar 1 hond gezien, ik remmen, maar de hond was niet geinteresseerd in mij. Het laatste stuk was al einde van de middag, veel mensen kwamen uit de bergen met hun koeien, schapen, varkens etc. Een mooi gezicht. Met een grote grijns op mijn gezicht en veel nieuwe sproeten (of was het toch modder?) als 5e van de 9 aangekomen op de eindplek. Wat een kick. Kan het iedereen aanraden. Heb het 2 jaar geleden in Bolivia niet gedurfd, maar dit was echt elke cent waard. Heb de hele avond nog met een grijns op mijn gezicht gelopen en een lijf vol adrenaline.
Zal even kijken of ik zo wat foto´s kan plaatsen.

Adios, Rian