Selemat!

Eergisteren zijn we van Labuhanbajo naar Ruteng gereisd. Onderweg hebben we weer wandelstops gehad. De reisbegeleidster Willy regelt af en toe dat we de bus uit kunnen en dat we een stuk langs de weg kunnen wandelen. Ook dan krijgen we veel bekijks. Mensen zijn vriendelijk, willen op de foto, en als de dan de foto zien liggen ze helemaal in een deuk en zijn een beetje verlegen. Hier lag langs de rand van de weg overal koffiebonen te drogen. In Ruteng zitten we verspreid over 2 hotels. Wij zitten met 8 mensen bij de nonnen in een klooster. Best luxe en schoon. Zelfs warm water, joepie!!!!!!! Een warme douche is lang niet overal vanzelfsprekend. Straks ga ik in het hotel een emmer heet water bestellen (10000 roepies = minder dan 1 Euro) en dat ga ik mengen met koud water. Met de mandi (lijkt op steelpannetje) kun je dan douchen. Wat een feest. 's Middags zijn we gaan wandelen in de rijstvelden. Het nieuws dat de mensen van Blanda eraan komen gaat snel, overal hoor je kinderen roepen. De juffen onder ons hebben gezongen en gedanst met de kinderen in het dorp, hilariteit alom. Vader Jacob is ook hier bekend.

's Avonds heeft ons busje ons naar het centrum van Ruteng gebracht om te eten. Maar ja, wij vertrokken pas om 19.30 uur, maar we moesten uiterlijk 21.00 uur terug zijn omdat de poort bij de nonnen dicht ging. We kregen al om 20.45 uur ons eten. Willy had 2 scootertjes gecharterd, dus achterop de scooter zijn de terug naar het klooster gescheurd. We waren met zijn 5-en, dus ze moesten even op en neer. Ik was als eerste gearriveerd om 21.01 uur. Het hek was nog open, gelukkig. Toen iedereen er was zagen we nog steeds geen non die de poort op sloten kwam doen.

Gisteren zijn we van Ruteng naar Bajawa gereisd, dat was een hele dag onderweg. ONderweg zijn we gestopt om te kijken hoe de locale drank Arak wordt gestookt. Men neme een jongeman, die ' rent' een palmboom in, tapt het vocht af, komt met een emmer naar beneden en dan kan het stookproces beginnen.
Ronnie en ik zijn 's avonds eerst wat gaan drinken. Arak met citroen en honing. Erg lekker. Smaakte erg goed. Zijn pas rond 21.00 uur gaan eten. Ook met een Arakje erbij. We werden uitgenodigd om aan te schuiven bij een paar locals met een gitaar en goede zangstemmen. Om 1.00 uur was het feestje afgelopen. Een beetje tipsy van de drankjes terug naar het hotel, onder begeleiding van de locals. Tja, en daar zat de deur op slot. Gelukkkig wist een van de locals hoe we binnen moesten komen. Langs het pand, dan zo de binnentuin in en voila, we waren binnen.
Tja, sluiten de nonnen je niet buiten maar wel een gewoon hotel. Ik had het tafeltje naast mijn bed dicht bij het bed geschoven. Daar ligt dan mijn zaklamp ( de stroom valt wel eens uit, dan is het handig om de zaklamp gelijk te kunnen vinden) en mijn telefoon als wekker. Toen ik een kakkerlak voorbij zag stuiven die aan een beklimming van het tafeltje begon heb ik het tafeltje toch maar even wat verder van mijn bed geschoven. Wordt ik vanochtedn wakker ligt het beest op zijn rug. Dat is al de tweede keer dat me dit gebeurt. Heb ik zulke slechte adem? Heeft de hele dag zo gelegen, totdat ik eind van de middag even de grootte van dit beest wilde vereeuwingen. Begint ie toch weer spontaal te bewegen. Ieks........... Het kamermeisje zei ' sorry, sorry (netjes opgevoed, altijd met 2 woorden spreken) en pakte de kakkerlak zo met haar vingers op. Ja, zo kan het ook.

De stroom viel net uit maar de pc bleef gelukkig in de lucht. Een ander verhaal volg zo, voordat dit allemaal wegvalt.

tot zo!