Vandaag was het weer vroeg dag. We gaan richting hoofstad van Bhutan, Thimpu. Weer een aantal passen over. Nu zien we ook echt besneeuwde toppen van de Himalaya. Net na een fotostop rijden we weg als
iemand roept dat we een lekke band hebben. Na controle blijkt dit niet het geval, wel zit er een aanzienlijke kei tussen 2 wielen in geklemd, zo kunnen we niet verder. Na een aantal pogingen komt er
een ijzeren stang uit de bus. De chauffeur moet wrikken en besluit uiteindelijk, hangend aan een open zijraam gebruik te maken van het heveleffect. Bij poging drie is hij succesvol. De held! We
hebben een super chauffeur, Jimmy, circa 30 jaar, hij loodst ons door de moeilijkste plekken en probeert veel gaten te ontwijken. De achterbank van de bus is niet populair, bij een te diepe kuil
wordt je letterlijk gelanceerd. We hebben trouwens een apart busje voor de bagage. Dat pas niet in onze bus, en blijkbaar wil men geen gebruik maken van de imperial. Een tijdje later komen we het
volgende obstakel tegen, er ligt veel zand en puin op de weg. Een excavator die al aan het werk is heeft dit in een paar minuten opgelost. Heb hem gelijk een sollicitatieformulier van Harsco gegeven,
;-) een goede machinist kunnen we altijd gebruiken. In de Punakha vallei bezoeken we de Punakha Dzong, de voormalige winterresidentie van de koninklijke familie. Het is er erg druk. Er worden door
een lama zegeningen uitgedeeld. We mogen zelf rondzwerven, de tempel kunnen we niet bezoeken. Ik raak in gesprek met een aantal schooljongens. Buitenlanders zijn toch wel leuk om mee te praten. Elke
keer wordt er een nieuwe vraag gesteld en natuurlijk ook gevraagd wat ik van hun land vind. Dat ik niet getrouwd ben vinden ze maar vreemd, ik ben automatisch een oude vrijster, tja.......... We
arriveren eind van de middag in de hoofdstad Thimpu. Het is pedestrian day. Dat houdt in dat alleen taxi's en toeristen met auto/ bus de stad in mogen, voor de rest is het autoloze dag, dus wandelen.
Op een kruising staat een mooi beschilderd hokje voor de verkeersregelaar, vandaag niet bezet. In het verleden hebben ze de eerste en enige stoplicht geplaatst, dat hebben ze maar weggehaald, dat
werd chaos. In Bhutan wonen 600-700 duizend mensen ( grotere oppervlakte dan Nederland) en eenderde daarvan in de hoofdstad. Wat een drukte ineens, dat zijn we niet meer gewend. We gaan nog even de
stad in. Nog een paar kleine dingetjes gekocht, over iets groters moet ik nog een nachtje slapen. Weer lekker gegeten, weer een nieuw biertje getest, een Ipad lesje gegeven aan reisgenoten. Tot mijn
verbazing nog via Facetime met Betty en Huub gebeld. Goed te verstaan, beeld wat lastiger. Werd na 7 minuten afgebroken, uiteindelijk bleek dit een internetprobleem te zijn in het hotel. Morgen wordt
een super dag. We gaan al vroeg naar de Dzong, hier is een festival. Dit is groot feest met dans, kostuums, maskers, ik denk dat we ogen tekort gaan komen. Jullie lezen het de volgende keer! Groet
uit de hoofdstad Thimpu, Rian
Om 7:00 uur was het weer vertrekken. Op weg naar een aantal bergpassen. Die herken je gelijk, zo wie zo een veelvoud aan gebedsvlaggen, en vaak een stoepa. Op 3425 meter passeren we weer een van de
begpassen. Eindelijk zien we Yaks vandaag. Soort koe, maar met erg dikke vacht en een nog dikkere staart. Leven alleen op hoogte. We zien inde verte de bergtoppen van de Himalaya. Picknick bij ee
stoepa, erg sfeervol. Onderweg zien we apen en nog een slang. Daarna rijden we door naar Trongsa met weer een Dzong. Dit is de grootste Dzong van het land. Het is een enorm en imposante
aaneenschakeling van gebouwen. Dan op naar een klooster van de Nymingmapa orde. Hier is het erg druk. Men bereid zich voor op een komend festival. Veel mensen, gebed via luidsprekers. Veel monniken
nemen kledij en maskers in ontvangst, dit zullen ze dragen tijdens het festival. Dit is een voorproefje voor overmorgen, dan bezoeken we zelf een festival in Thimpu. We overnachten in een "homestay"
in de Gantey vallei. Dit had niet iedereen begrepen en valt niet overal in goede aarde. Het is een traditionele boerderij. Iedereen heeft een eigen kamer, maar toilet en douche moet gedeeld worden.
We worden ontvangen in de "woonkamer", met jawel, thee en koekjes. De houtkachel brandt al. Als je te dicht bij de kachel zit smelt je weg. De kamers zijn eenvoudig, met mooie muurschilderingen. Ik
wordt uitgenodigd bij de overburen, reisgenoten die in het bezit zijn van whiskey en baileys. Ik ga voor de whiskey, die smaakt best goed. Leer ik dat ook nog eens drinken. Op de kamer staat een
losse radiator. Wel een verzoek om om 22:00 uur het licht te doen, men wil verstandig omgaan met de zonne energie. Eten is wederom prima. Scrabble, bridge, e-reader, een jongeman die helpt kijkt zijn
ogen uit en vraagt aan iedereen wat het is. Heb op de kamer de verwarming even aangezet, maar bed is lekker warm met een aantal dekens. Het weer is overdag prima, zonnetje en niet te warm. In de
tempels en Dzongs moeten vrouwen lange mouwen dragen, dat is wel warm. Ik ben blij met mijn bolero, mijn losse "mouwen". Groet uit een mooie vallei in Bhutan Rian
Vandaag uitgeslapen en genoten van een heerlijke warme douche. Ontbijt om 8:30 uur, lijkt net vakantie. Daarna op naar Jambay Lhakhang tempel, deze dateert oorsponkelijk uit 659. De monniken zijn al
bezig met het gebed. Binnen is er een stenen trap van een aantal treden die niet door de mens is gemaakt. Men gelooft dat als deze trap in de aarde verdwijnt, deze wereld eindigt en een nieuwe
begint. E zijn veel verhalen in het bhoedisme, ik heb me daar nooit in verdiept. De monnikken maken tijdens het gebed sierlijke bewegingen met de hand, dat heb ik nog niet eerder gezien. Te voet gaan
we verder naar tempel Kurjey Lhakang. Onderweg horen we weer vreugdekreten. Wij denken aan handboogschieten, maar het is een andere sport. De opzet is gelijk, maar de doelen staan nu "maar 30-40
meter" uit elkaar, en men gooit met een groot uitgevallen en verzwaarde dart pijl. Ook erg leuk om te zien. Een enkeling fotografeert op de verkeerde plek, met het risico geraakt te worden door een
pijl. Aangekomen bij de tempel ( het zijn er meerdere), staat er een grote tent waar honderden mensen in gebed zijn. Indrukwekkend. In een van de tempels staat een beeld van Guru Rinpoche van 10
meter hoog. Binnen in de tempels mag je helaas niet fotograferen. Sommige dingen zijn afgedekt. Die kun je maar 1 maal per jaar zien tijdens een festival. Op dit complex verkopen een aantal dames
souveniers. Ik koop een Dozje ( gebruik je tijdens meditatie/ gebed) en een gebedsketting met 108 kralen (standaard, is bhoedistisch getal) van yak beenderen. In een van de tempels gebaart een monnik
hoe we Boeddah moeten eren, dus beleefd doen we dit. Handen gevouwen boven het hoofd, op je mond, op je hart, knielen op de grond. En dat maal 3. Ook gebaart hij dat een offer ( geld) ook wel mag.
Dankbaar voor de wijze les doen we dit. Dan leert hij ons nog een gebed. Vervolgens gaan we door naar het Tamshing klooster. Her zijn monniken druk met kunstwerken te maken voor het komende festival.
Echt monnikenwerk. Vervolgens terug naar het hotel voor lunch. En dan door naar de Dzong. Mooi gelegen bovenop de berg, schitterend uitzicht en weer veel houtsnijwerk en kleuren. Met 7 mensen
besluiten wij in een half uur naar het dorp te lopen ipv de bus, de gids wil een chaperonne meesturen, die wijzen wij af. Wij zijn zelfstandige vrouwen, we hebben hier echt geen begeleiding nodig. De
Bhutanezen zijn vriendelijk maar ook onderdanig. Een andere mentaliteit. In het dorp heb ik een landkaart van Bhutan gekocht en een fototboek. En zowaar een geheugenkaart voor mijn fototoestel van 16
gb, want de foto's,en video gaat erg hard. Morgen weer 06:3o uur ontbijt, 07:00 uur vertrek. Op naar de Gantey vallei. Morgen overnachting bij mensen thuis, dus ik ga denk ik weer even uit de lucht.
Morgen een geintje uithalen in de bus. Overal hier zie je kettingen hangen met gedroogde blokjes kaas. Ik heb dat gekocht om te proeven. Je moet er een goed gebit voor hebben. Hoeen we later dat
mensen de hele dag over een blokje kaas doen ( in hun mond), wij hebben dat in een paar minuten met veel moeite weg zitten kauwen. Mijn vullingen en kiezen zijn nog heel. Ga het morgen uitdelen in de
bus met het verhaal dat we geen tijd hebben voor lunch en dat ze hier de hele dag op moeten zuigen. Even zien hoe dat gaat vallen ;-) Ik denk tot over een paar dagen...... Groet, Rian
Daar ben ik weer! Donderdag was het vroeg dag, 5:45 uur op. Helaas, geen water, dus ook geen warme douche. Het was regenachtig weer. Eerst bezoeken we een Dzong ( kloosterburcht) in Trashigang. Alle
kloosters zijn prachtig. Veel houtsnijwerk, veel kleuren, monniken in rode kledij. Het gezang past helemaal in het plaatje. Staat op video, is t.z.t. te bekijken. Daarna rijden we door, o.a. Een
zigzag weg van 18 km naar boven, niet allemaal verhard. De weg is slecht, door de regen. De chauffeur moet nog een keer hard remmen omdat er stenen van de rotswand vallen. Hier bezoeken we ook ee
Dzong, maar max een half uur, de chauffeur wil snel weg nu de weg nog begaanbaar is. Onderweg eten we weer een packed lunch, geserveerd in een lokaal restaurant. We stoppen bij een dorp waar
fallussen op het huis staan geschilderd, staat voor vruchtbaarheid. Daarna door naar Mongar, ook hier bezoeken we de Dzong. Mongar is een leuk stadje, er zit een Bob ( Bank of Bhutan) naast het
hotel. Maar geld wisselen kan niet, kan pas volgende dag. Zoals elk hotel worden we ontvangen met thee en koekjes. Ik zit op etage -1, alleen een bed en kaptafel, verder niets. En ook geen stroom, de
electra valt continu uit, dus de boiler krijgt ook geen kans om op te warmen. Dus weer geen warme douche. Met 2 reisgenoten stadje in geweest, erg leuk. We zien nog een groentemarkt, ze hebben veel
groenten hier, eten we ook elke dag. We zien een vuur op een veld. We denken dat het een BBQ is omdat er alleen mannen bij staan, later horen we dat het een voorbereiding is voor een crematie.
Vrijdag lekker uitgeslapen, en jawel een warme douche!,!,!,!, we bezoeken een Dzong uit 1654, maar die wordt gerestaureerd en dat is duidelijk te zien. Alle monikken zijn ook verdwenen. We picknikken
bij een brug met uitzicht op de Dzong. Daarna via een zandpad door naar Khoma, een weversdorp. Leuk, mooie zijden spullen, maar toch prijzig. Wel leuke foto's. Men heeft hier zelfs grote gebedsmolens
op waterkracht. We zijn door de tijdrovende afstanden pas om. 18:30 uur terug in het hotel. Om 18:00 uur is het donker. De was die ik gisteravond heb gedaan is nog niet droog in mijn vochtige kamer.
Als ik op advies een fohn gebruik, klapt de stroom eruit. Wat een verrassing! Na het diner deelt de Bhutaanse reisleider rijstwij uit. Sonja, ik heb het geproefd, was geen succes. Het rook erg sterk,
was niet niet trouwens, maar smaakte naar petroleum. Vanochtend lekker warm gedouchet om 5:50 uur, met inpakken viel de stroom weer uit. Om 7:00 uur vertrek. De zon schijnt! We reizen vandaag in 8
uur (196km) naar Bumthang en passeren 2 bergpassen. De hoogste was Trumshing La (3750m). Soms weer Slechte wegen. De leerling reisgids vertelde vol trots dat iets verderop 50 mensen zijn omgekomen in
een busongeluk. Leuke info........ Bumthang ziet er leuk uit, het hotel ook. Snel nog even rongekeken. Het is nationale feestdag vandaag ( einde regenseizoen). We zien boogschutters. Dit is de
nationale sport. De afstand van 150 meter is bizar om te zien. We krijgen uitleg van de broer van de koningin. Althans dat beweert iemand. Als we het vanavond opzoeken op internet blijkt het niet te
kloppen. Helaas. De boogschutters vieren hun overwinning met zang en dans, dat levert weer mooie videobeelden op. En problemen met mijn geheugen, dat gaat hard. Alles overzetten op de Ipad....... We
zitten nu in centraal bhutan. Oost bhutan schijnt het meest traditioneel te zijn, we reizen van het verleden langzaam naar de iets modernere tijd. We zullen zien. Het land is dun bevolkt 600- 700
duizend mensen. Groen, vriendelijk, niet gehaast en kleurrijk ( en harde bedden) . Een fascinerende bestemming. Tot later, Rian
vanochtend 5:45 uur op. Helaas, blijkbaar had ik de boiler zelf moeten opstarten, het is een koude douche. Tja, wat s nieuw op een vakantie van Rian, het went.
Monique, leuk land voor jou, de friet lag al op het ontbijtbuffet. Heb friet gegeten (om te proeven of het echt friet was) en een soort roti. OK, dan ook nog 2 toast met jam. Ik kan er weer tegen.
Om 7 uur vertrek. Na een lange rit stoppen we in een dorp. Tjee, dat is echt terug in de tijd, die staat hier echt nog stil. Geen luxe, veel traditionele klederdracht. Ook hier zijn wij en
bezienswaardigheid. Bij een tweede stop eenzelfde dorp, zelfde tafereel. Scoor hier een flesje shampoo, dit lag nog thuis..........
Bij een hotel mogen we onze ' packed lunch' opeten. Rijst en allelei lekkere dingen. Het hotel serveert nog een kopje thee toe.
De weg onderweg is soms erg slecht. vandaag zijn we van 170 meter naar 2200 meter geklommen, soms asfalt, soms een verharde weg. Er wordt door Indiers aan de weg gewerkt, veel handwerk. Stenen
klein hakken om als ondergrond te dienen voor de weg. Ze leven in hutjes langs de weg.
We hebben een blindenschool bezocht. Dit is een instituut voor blinden van 8-28 jaar. Maar als je doorvraagt hebben mensen daarna weinig kansen. Het KNGF kennen ze hier niet, dus de
bewegingsvrijheid van een blinde is nihil. We komen in een klas waar veel leerlingen een lied instuderen voor een festival. We mogen ook met de leerlingen praten. Ik ga bij de meisjes zitten.
Sommigen zijn blij dat ik even erbij kom zitten, sommigen giechelen verlegen. Ook albino kinderen zijn hier. Zelfs een jongen waar de ogen niet zijn gevormd, je ziet alleen een welving in zijn
gezicht waar zijn ogen zouden moeten zitten.
Ook hier worden we vriendelijk ontvangen. Dan weer door. Uiteindelijk arriveren we pas om 18:15 uur op plek van bestemming, dus het was langer dan 7 uur riezen (180 km). We hebben alleen ergens
moeten wachten omdat er een aardverschuiving op de weg was beland, maa dat viel nog mee.
We zijn naar de BOB geweest (bank of Bhutan). Tuurlijk konden we geen geld wisselen, ze waren tenslotte net nieuw. Bewaker voor de deur, geweer in de hoek, maar geen geld. Tja......Het gaat hier
iets anders, en dat maakt het leuk.
We zitten nu in Trashigang, zag er leuk uit, maar het was al donker. Heb net in het hotel Bhutaans geld kunnen scoren. Met de koning erop. De koning wordt hier echt op handen gedragen, overal kom
je foto's tegen.
vanavond weer lekker gegeten, en het DRUK bier smaakt ook nog, het begint te wennen de flessen van 600 ml.
Vandaag wel veel regen gehad, voor de temperatuur aangenaam. Nou, ik sluit weer af, tot het volgende verhaal!
Na een korte nacht wee op. Op naar het vliegveld. Op het vliegveld is geen pinautomaat, ik kan met dollars niet terecht. Kan niet eens een bak koffie kopen. Iemand van de groep betaalt voor mij. Ik
heb geluk, ik zit links in het vliegtuig, aan het raam. We vliegen langs het Himalaya gebergte en passeren de Mount Everest. Vanwege bewolking viel het waarschijnlijk tegen, had het meer
spectaculair verwacht. De landing was wel spectaculair, we gingen op de baan van links naar rechts, maar uiteindelijk kwam het toch goed. Aangekomen in Gawahati (india). We konden kiezen: of
wachten in een restaurant bij het vliegveld of met 2 jeeps naar een tempel. We hebben voor het laatste gekozen. Het verkeer is druk en chaotisch. Opeens, op een drukke weg, een ander
transportmiddel: een olifant. Als we even later stil staan worden we ingehaald door het grote dier. Wat een gezicht, dat zie je thuis niet. Ik wordt vaak aan mijn werk herinnerd, overal zie je TATA
auto's rijde. Ook de koeien op de weg is wennen. Iedereen past zich aan aan de koeien, rijden er omheen. Ook geiten midden op de weg, soms nog aan het zogen. Een rare gewaarwording. De eerste
tempel is niet echt indrukwekkend, op naar de volgende. Die is groot en druk bezocht. Wij zijn hier een bezienswaardigheid, zoveel toeristen zien ze hier niet. Wij worden op de foto gezet of mensen
willen je een hand geven. Gelukkig is hier in de buurt wel een pinautomaat, kan ik roepias pinnen, kan ik tenminste water kopen. Het is hardstikke benauwd. Daarna door voor de lunch, daar ontmoeten
we de rest van de groep. Lekker gegeten, vanalles van de kaart besteld. En dan moet je € 1,5o betalen. Dan nog 85 km rijden, dat vergt 2,5 uur. stukken weg zijn echt slecht, en dan bedoel ik echt
slecht. Ook al rij je 20 km, dan nog wordt je helemaal door elkaar geschud. Dan de Indiaase grens, we moeten uitchecken. 18 paspoorten afstempelen duurt wel even. Ondertussen komen festival
gangersvoorbij, allemaal mannen. Ze willen met iedereen op de foto, we hebben weer veel nieuwe vrienden. Vervolgens door 7 km niemandsland, langs theeplantages.
Dan komen we bij een grote poort, doet mystiek aan, dit is de grens van Bhutan. We zijn net op tijd, 17.50 uur, om 18:00 uur gaat letterlijk de poort op slot. De gids brengt ons snel naar het hotel
en racet terug, zij willen nog naar huis voordat de grens sluit.
We worden door de Bhutaanse gids hartelijk ontvangen met voor ieder een witte sjaal. We zijn echt welkom. Lekker gegeten, ook geljik het nationale gerecht geprobeeerd, groene pepers in kaassaus. Is
te doen.
De nacht was iets minder, vanaf 1 uur harde regen en onweer. Mijn nachtkastje staat voor de deur, ik kan mijn kamer niet afsluiten. Het comfort valt me verder best nog mee.
Zo, net aangekomen in New Delhi, India. Het is hier 3,5 uur later, het is alweer dinsdag. Prima vlucht gehad, stoel bij nooduitgang was lekker luxe. Eerst indruk vanuit het donker, 15 minuten rijden
vanaf het vliegveld: donkere straten, veel verkeer zonder licht, links rijden, om middernacht nog mensen op bouwsteiger, rommel op straat, mensen met tulbanden........ Ik heb mazzel....het is net
middernacht geweest, ik heb met een paar mensen de eerste vlucht: 5 uur ontbijt, 5:30 uur transfer, 07:45 uur vliegen. En dat noemt men dan weer vakantie. De rest van de groep doet dit alles 2 uur
later. We vliegen naar Guwahati ( India) en dan met 5 jeeps naar de grens van Bhutan. Daar ontmoeten we de Bhutaneese gids en stappen we over in een bus. De vlucht schijnt erg mooi te zijn, zicht op
de Himalaya....... Het wordt dus een erg kort nachtje. Misschien is dit voorlopig wel het laatste bericht, het is afwachten hoe het is gesteld met internet in Bhutan. Groet, Rian
Bijna alles gepakt, het leek onmogelijk, 10 kilo, maar, ok, netto, heb ik nu 6,5 tot 7 kg aan kleding. Een paar lichte schoenen en de toilettas en medicijnen moeten er nog bij. Tja, ik vind het
best. Tien kilo, hallo, ik ben wel een vrouw ;-)
Moninque haalt me morgenvroeg om 7.30 uur op. Ingecheckt ben ik al, ik heb een plek bij de nooduitgang en het raam gescoord. Dat is een goed voorteken. Lekker ruim zitten....... Om 11:15 uur gaan
we de lucht in, op weg naar Delhi, India. Daar is het gemiddeld 30 graden nu. Ik ben erg benieuwd, eerste keer India. Dat wordt een korte ontmoeting. We arriveren rond 23:00 uur, even slapen en dan
om 07:45 uur vliegen we door naar Guwahati. Dat is een vlucht van bijne 2,5 uur.
We zijn met 17 reizigers, 1 Nederlande reisgids, en we worden nog vergezeld van een Bhutaneese reisgids. Dus dinsdag ga ik de grens over naar Bhutan. Ik ben erg benieuwd. Het is afwachten of er
echt iets van internet beschibkaar is, dan horen jullie van mij. En anders schrijf ik de verhalen op mijn I-pad en kan ze pas publiceren als ik terug ben op 2 oktober a.s. Laat jullie verrassen!
